Łuszczyca jest częstą, nawrotową, niezakaźną dermatozą, uwarunkowaną genetycznie.  Jeśli jedno z rodziców choruje na łuszczycę, prawdopodobieństwo jej rozwoju u dzieci wynosi około 20% i wzrasta nawet do 75% w razie choroby obojga rodziców. Badania mówią, że łuszczyca jest chorobą autoimmunologiczną, współistniejącą często z innymi zaburzeniami z tego kręgu. Można się spotkać również z przekonaniem, że łuszczyca to nie jest jedynie choroba skóry, a jej objawy  są skórną manifestacją choroby ogólnoustrojowej, w tym przewodu pokarmowego. Dlatego mówi się o niej, że wynika ona z kombinacji czynników genetycznych, środowiskowych i immunologicznych.

Zmianom łuszczycowym na paznokciach z reguły towarzyszą zmiany skórne, jednak zdarza się, że zajęcie płytki paznokciowej poprzedza rozwój zmian skórnych nawet o dziesiątki lat. Bywa również, że zmiany łuszczycowe ograniczone są wyłącznie do paznokci. Mogą się one pojawić po raz pierwszy w każdym wieku, już w pierwszych miesiącach życia lub po 60 roku życia.

Łuszczyca paznokci (ps.unguium) może objawiać się w trzech typowych zaburzeniach: naparstkowymi wgłębieniami płytki, oddzielaniem się płytki (onycholiza) oraz zniekształceniem i zmianą zabarwienia płytki.

Naparstkowanie spowodowane jest parakeratozą, która prowadzi do wykruszania i tworzenia w płytce drobnych wgłębień, „dołeczków” (obraz naparstka krawieckiego). Zmiany mogą mieć charakter symetryczny i najczęściej występują na płytkach paznokciowych palców dłoni.

Onycholiza w przebiegu łuszczycy zazwyczaj postępuje od brzegu wolnego paznokcia. Pod paznokciem gromadzą się masy rogowe. Jeśli onycholiza nie obejmuje wolnego brzegu, przyjmuje formę pozornie tłustych ognisk o żółtawobrązowym zabarwieniu, tzw. plamy olejowe.

Trzeci typ zaburzenia to zmiana kształtu i zabarwienia – dystrofia paznokci. Płytka staje się pogrubiała, przebarwiona, traci połysk i stopniowo wykrusza się. Może wystąpić leukonychia (białe paznokcie) lub czerwone plamy na obłączku. Dystroficzne paznokcie łuszczycowe mogą upodabniać się do paznokci objętych infekcją grzybiczą.

Istotne jest, że zmiany łuszczycowe w obrębie płytek paznokciowych mogą powodować zakażenia grzybicze i bakteryjne, które nasilają zmiany łuszczycowe podobnie jak inne czynniki drażniące – np. zmywacz do paznokci, akryl, preparaty silnie drażniące, urazy, agresywny manicure lub pedicure (tzw. objaw Koebnera).

Łuszczyca paznokci może doprowadzić nawet do całkowitego zniszczenia płytki paznokciowej. W każdym przypadku należy wykluczyć współistniejący proces zakażenia grzybiczego wykonując badanie mykologiczne. Łuszczyca paznokci nie jest wyleczalna, leczenie ma na celu zmniejszenie objawów tej choroby. Należy pamiętać, że alkohol, stres, palenie papierosów, zakażenia, urazy paznokci zwiększają prawdopodobieństwo nasilenia zmian łuszczycowych. Warto zadbać o stosowanie delikatnych preparatów myjących.

W każdym przypadku zadbaj o higienę oraz profesjonalną opiekę specjalisty.